Ես առաջին անգամ եմ ձեզանից հեռանում
ծնողներ իմ, ընկերներ իմ, տուն իմ և դու` իմ անորոշ,
բայց սրտումս թաքնված տաքություն:
Մեկ-մեկ հիշեք ինձ տխրելուց առաջ` կանգնած զոլավոր հովանոցի տակ
ու զոլերի միջից տիրոջը կորցրած փետուրի պես
ես դուրս կթռչեմ և ժպտացող դիմակներ կբաժանեմ բոլորիդ.
ծնողներ իմ, ընկերներ իմ, անգործությունից հավերժ փակված Read the rest of this entry »
ՀԱՅԿ ՄԿՐՏՉՅԱՆ 